ریشه شعرى
از الکتاب
تکرار در قرآن: ۱(بار)
قاموس قرآن
(به كسر شين) [نجم:49] شعرانى يمانى ستاره درخشندهاى است واقع در صورت فلكى كلب اكبر كه درخشندهترين ستارگان ثواب است، نوعاً در ماههاى تابستان در جنوب ديده مىشود. دانشمندان نجوم گويند: فاصله اين ستاره از زمين پانصد هزار برابر فاصله خورشيد بازمين است و تشعشع آن چهل برابر خورشيد. حجم آن به اندازه زمين، وزن آن به اندازه خورشيد، فشردگى ذرات آن پانصد هزار بار از چگالى آب زيادتر است، اگر در فاصله خورشيد بود. زمين و اهل آن را مىسوزانيد. در مجمع هست قوم خزانه ستاره شعرى را مىپرستيدند لذاست كه قرآن فرموده: خدا پروردگار شعرى است يعنى خدا را پرستش كنيد نه شعرى را. نا گفته نماند شعرى نام دو ستاره است: شعرانى يمانى، شعراى شامى ولى ظاهراً مراد اولى است كه آن از دومى درخشندهتر است و بدان علت براى نادانان معبود واقع گرديده بود.
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| الشِّعْرَى | ۱ |
