بِالْأُفُق
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
ناحيه. طرف. (قاموس نهايه، مفردات) [تكوير:23] يعنى او در ناحيه روشن ديد، جمع آن آفاق است يعنى اطراف. نواحى [فصّلت:53] آيات خود را در اطراف آسمانها و زمين و در وجودشان، به آنها حتماً مىنمايانيم در نهج البلاغه خطبه 90 هست: «و ان الافاق قد اغامت» اطراف ابر آلوده شده است:
