سَکْرَة
از الکتاب
«سَکر» (بر وزن مکر) در اصل به معناى مسدود کردن راه آب است و «سِکر» (بر وزن فکر) به معناى محل مسدود آمده، و «سُکْر» از آنجا که در حال مستى، گویى سدى میان انسان و عقلش ایجاد مى شود، به آن «سُکر» (بر وزن شکر) گفته شده است.
ریشه کلمه
- سکر (۷ بار)
