فَعَيِينَا
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
عجز. راغب گويد: اعياء عجزى است كه از راه رفتن به بدن عارض مىشود و عىّ عجز از مباشرت كار و كلام است [ق:15]. آيا به خلقت اولى عاجز بودهايم (تا به خلقت ثانوى عاجز باشيم؟) نه بلكه آنها از خلقت جديد در شكاند. [احقاف:33]. به قرينه «بِقادِرٍ» روشن مىشود كه مراد از «يَعْىَ» عجز و ناتوانى است.
