صَيَاصِيهِم
از الکتاب
«صَیاصِى» جمع «صیصیه» به معناى قلعه هاى محکم است، سپس به هر وسیله دفاعى نیز اطلاق شده است، مانند شاخ گاو و شاخکى که در پاى خروس است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
حصن و قلعه. هر آنچه به وسيله آن تحصن شود صيصه است بدين نظر به شاخ گاو و مهميز خروس صيصه گفتهاند (راغب) جمع آن صياصى است. [احزاب:26]. مراد از اهل كتاب در آيه يهود بنى قريظهاند كه پيمان عدم تعرّض با مسلمين را شكسته، در جنگ خندق با مشركان هم دست شدند. پس از شكست كفّار در خندق، رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم يهود بنى قريظه را محاصره كرد و سعد بن معاذ به كشتن جنگجويان آنهاو اسارت بقيه و غنيمت اموالشان رأى داد. يعنى: آنانكه از اهل كتاب به يارى كفّار قريش برخاستند خدا آنها را از قلعه هايشان به زير آورد... اين لفظ تنها يكبار در قرآن آمده است.
