صَدِيق
از الکتاب
«صِدِّیق» صیغه مبالغه از «صدق» و به معناى کسى است که بسیار راستگو است. بعضى گفته اند: به معناى کسى است که هرگز دروغ نمى گوید، و یا بالاتر از آن توانایى بر دروغ گفتن ندارد، چون در تمام عمر عادت به راستگوئى کرده است. و نیز بعضى آن را به معناى کسى مى دانند که عملش تصدیق کننده سخن و اعتقاد او است، و نمونه کامل صداقت است.
ریشه کلمه
- صدق (۱۵۵ بار)
