فُلاَنا
از الکتاب
ریشه کلمه
- فلن (۱ بار)
قاموس قرآن
[فرقان:28]. لفظ «فلان» كنايه است از يك نفر معين ابن دريد از ابى حاتم نقل كرده: عرب از هر مذكر با «فلان» و از هر مونث با «فلانة» كنايه مىآورد اگر مراد بهائم باشد الفلان و الفلانة با الف و لام مىگويند (مجمع). آيه راجع به قيامت است كه در آن انسان متوجه مىشود رفيقش يا پيشوايش او را اضلال و بدبخت كرده گويد: اى كاش فلانكس را براى خويش رفيق اخذ نمىكردم اين كلمه بيشتر از يكبار در قرآن مجيد نيامده است.
