فَج

آیات شامل این کلمه

«فج» در اصل به معناى فاصله میان دو کوه و سپس به جاده هاى وسیع اطلاق شده.

ریشه کلمه

• فجج‌ (۳ بار)

قاموس قرآن

راه وسيع. در مفردات گفته: فج شكافى است ميان دو كوه و در راه وسيع به كار مى‏رود جمع آن فجاج است. [حج:27]. پياده و بر هر مركب لاغر از هر راه دور مى‏آيند. [انبیاء:31]. [نوح:20]. در آيه اول ضمير «فيها» ظاهراً راجع است به «رَواسِىَ» در صدر آيه و «سُبُلاً» بدل است از فجاج يعنى در كوه‏ها راه‏هاى وسيع قرار داديم تا آنها به مقاصد و مواطن خويش راه يابند در آيه دوم فجاج صفت «سُبُل» است و مراد از آن وسعت است يعنى تا در زمين به راه‏هاى وسيع وارد شويد. در اقرب گفته: راه وسيع ميان دو كوه فج و راه تنگ شعب است.