الْحَمِيم

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

«حَمِیْم» از مادّه «حَمّ» به معناى آب داغ و سوزان یکى از نوشابه هاى دوزخیان مى باشد; در برابر انواع «شراب طهور» که در آیات قبل، براى بهشتیان ذکر شده بود، و نیز به معناى «شىء داغ» است. و در آیه 42 سوره «واقعه» به معناى آب سوزان است که، در آیات دیگر قرآن نیز به آن اشاره شده است. مانند آیه 19 «حج»: یُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُؤُسِهِمُ الْحَمِیْمُ «بر سر آنها آب سوزان ریخته مى شود». «یحموم» نیز از همین ماده است و در اینجا به تناسب «ظل» (سایه) به «دود غلیظ و سیاه و داغ» تفسیر شده است، و سپس به «دوستان گرم و بسیار صمیمى» نیز اطلاق شده است.

ریشه کلمه