لَفَسَدَتَا
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
تباهى. در لغت آن را ضد صلاح گفتهاند. راغب خروج شىء از اعتدال معنى مىكند خواه كم باشد يا بيشتر. [قصص:83]. در زمين برترى (خودپسندى) و تباهى اراده نمىكنند [انبیاء:22]. اگر در آسمان و زمين خدايانى جز خدا مىبود آنها از اعتدال و نظم خارج شده و تباه مىگشتند. افساد: تباه كردن. [بقره:205]. در زمين تلاش مىكند تا در آن تباهى به بار آورد. مفسد: تباه كننده ضد مصلح [بقره:220].
