لُدّا

آیات شامل این کلمه

«لُدّ» (با ضم لام و تشدید دال) جمع «أَلَد» (بر وزن عدد) به معناى دشمنى است که خصومت شدید دارد، و به کسانى گفته مى شود که در دشمنى کردن متعصب، لجوج و بى منطقند.

ریشه کلمه

• لدد (۲ بار)

قاموس قرآن

(بروزن فرس) خصومت شديد. «لَدَّ يَلَدُّ لَدَداً: اِشْتَدَّتْ خُصُومَتُهُ» چنانكه در مصباح گفته است. لَدَّ به فتح اوّل به معنى شَديداُلْخُصُومَة و اَلَدّ كسى كه خصومتش شديدتر است. در نهج البلاغه خطبه 68 هست: «يا رَسُول اللهِ ماذا لَقيتُ مِنْ اُمَّتِكَ مِنَ الْاَوَدِوَاللَّدَدِ» اى رسول خدا «صلى الله عليه واله» چه‏ها ديدم از امّت تو از كجى و خصومت!! [بقره:204]. خدا را بر مافى‏الضميرش گواه مى‏گيرد حال آنكه سخت‏ترين دشمنان است. [مريم:97]. لُدّ به ضمّ اوّل جمع اَلَدّ است: تا با آن پرهيزكاران را بشارت دهى و قومى را كه دشمن سرسخت‏اند بترسانى. اين كلمه تنها دوبار در قرآن بكار رفته است.