لَسَوْف
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
حرف استقبال است كه افعال مضارع را از حال بودن خارج كرده و به استقبال مخصوص مىكند، چهل و دو بار در قرآن مجيد آمده است [نساء:30]. ابن هشام در معنى آن را مرادف سين دانسته و ميان آن دو فرقى قائل نيست ولى ديگران گفتهاند: زمان استقبال در ان ازسين اطول است. در اقرب گويد: اكثراً در تهديد آيد و گاهى در وعده نيكو مثل [ضحى:5]. ولى با مراجعه به قرآن خواهيم ديد و در عدّهاى نيكو هم بسيار آمده گرچه اكثراً در تهديد به كار رفته است. زمخشرى ذيل آيه [توبه:71]. تصريح مىكند كه سوف در آيه «وَلَسوفَ يُعْليكَ رَبُّكَ فَتَرْضى سَوْفَ يُؤْتيهِمْ اُجُورَهُمْ» مفيد تاكيد است طبرسى (ره) در جوامع هذا سوف مثل سين هم براى استقبال و هم براى نأكيد است.
