خَبَت
از الکتاب
ریشه کلمه
- خبو (۱ بار)
قاموس قرآن
(بر وزن فلس) خاموش شدن. «خبت النار و الحرب خبواً: سكنت و خمدت» [اسراء:97] هر وقت كه شعلهاش فرو نشيند شعلهاى بر آنهابيافزائيم. راغب گويد خبو آتش، فرو نشستن شعله آن است كه پردهاى از خاكستر روى آن را مىپوشاند و اصل خباءبه معنى پردهاى است كه با آن چيزى را مىپوشانند . در نهچ خطبه 196 در وصف قرآن فرموده: «وَ سِراجاً لا يَخْبُو تَوَقُّدُهُ» چراغيكه نورش فرو نمىنشيند. احتمال دارد مراد از آيه شريفه آن باشد كه: شعله آتش آخرت هرگز فرو نمىنشيند و احتمال دارد كه كاسته مىشود ولى خدا ناقص آن را جبران و بلكه اضافه مىكند. اين كلمه فقط يك بار در كلام اللّه آمده است .
