الْمِحَال
«مِحال» در اصل از «حیله» و «حیله» به معناى هر نوع چاره اندیشى پنهانى و غیر آشکار است (نه به معناى چاره جوئى هاى مخرّب که در زبان فارسى به آن مشهور شده است)، و مسلّم است کسى که توانایى بر چاره اندیشى آن هم با قدرت و شدت دارد، کسى است که هم از نظر توانایى فوق العاده است و هم از نظر علم و حکمت; به همین دلیل بر دشمنانش مسلّط و پیروز مى باشد، و کسى را یاراى فرار از حوزه قدرت او نیست.
بعضى «مِحال» را از مادّه «حیله» ندانسته اند، بلکه از مادّه «محل» و «ماحل» که به معناى مکر و جدال و تصمیم بر مجازات و کیفر مى باشد گرفته اند، ولى آنچه گفتیم صحیح تر به نظر مى رسد، هر چند هر دو معنا تقریباً قریب الوقوع است.
ریشه کلمه
- محل (۱ بار)
قاموس قرآن
كيد، عقوبت، عذاب. راغب و طبرسى آن را «اَلْاَخْذُ بِالْعُقُوبَةِ» گفتهاند [رعد:13]. آنها درباره خدا با آنكه عقابش سخت است مجادله مىكنند اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است.
