الْبَدْو
از الکتاب
ریشه کلمه
- بدو (۳۱ بار)
قاموس قرآن
باديه. صحرا. [يوسف:100]، [احزاب:20]، و اگر احزاب بيايد دوست دارند كه ايكاش باديه نشين و ميان صحرا نشينان بودند. در مجمع فرموده: بادىِ كسى است كه در باديه ساكن باشد حديث «مَنْ بَداجفا» از آن است يعنى هر كه باديه نشين باشد اهل جفا مىشود.
