الزّاهِدِين
از الکتاب
ریشه کلمه
- زهد (۱ بار)
قاموس قرآن
بى اعتنائى (اقرب) [يوسف:20]. در «بخس» كذشت كه در نقص كمّى و كيفى هر دو به كار مىرود شايد مراد از ان در آيه نقص كبفى باشد در اين صورت «دَراهِمَ مَعْدُودَةٍ» نقص كمّى آن را مىرساند. و ايضاً به نظر مىآيد ضمير «فيه» به يوسف بر گردد نه به «ثمن» يعنى: او را به قيمت معيوب و درمى چند فروختند و درباره وى بى اعتنا بودند همين قدر مىخواستند كه پولى به كف آرند و اگر بى اعتنا نبودند به قيمت ارزان نمىفروختند. اين كلمه فقط يك دفعه در قرآن مجيد آمده است و زهد كه اين همه تعريف دارد همان بى اعتنائى به دنيا است كه فرموده [حديد:23]. زاهد كسى است كه به امدن و رفتن دنيا بى اعتنا باشد. كار كند، تلاش نمايد، استفاده كند ولى در عين حال به دنيا بى اعتنا باشد.
