مَعَنَا
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
مع به قول مشهور اسم است به دليل دخول تنوين در «معاً» و به قولى حرف جر است. و آن دلالت بر اجتماع دارد خواه اجتماع در مكان باشد مثل «هُما مَعاً فَى الدَّارِ» و خواه در زمان مثل «هُما وُلِدا مَعاً» آن دو با هم زائيده شدند. و خواه در مقام مثل «هُما مَعاً فِى الْعُلُوِّ». ايضاً مفيد معنى نصرت و يارى است، يارى شده همان مضاف اليه «مع» است چنانكه راغب مىگويد مثل [توبه:40]. يعنى محزون نباش خدا يار ماست [نحل:128]. خدا يار آنان است كه تقوا كرده و آنانكه نيكوكارانند. و آن به لفظ «مَعَ - مَعَكَ - مَعَكُمْ - مَعَكُما - مَعَنا - مَعَهُ - مَعَها - مَعَهُمْ و مَعى» در قرآن مجيد آمده است.
