مَطَرا

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

قاموس قرآن

(بروزن فرس) باران در قاموس و اقرب گفته: «اَلْمَطَرُ: ماءُ السَّحابِ» در مفردات گفته:«اَلْماءُ الْمُنْسَكِبُ». در اقرب الموارد گويد: فعل مطر در خير و رحمت و فعل امطر در عذاب و شر گفته مى‏شود. به نظر قاموس: امطر فقط در عذاب گفته مى‏شود راغب آن را بلفظ قيل آورده است. ناگفته نماند در قرآن كريم فقط در يك محل مطر به معنى باران معمولى آمده [نساء:102]. و بقيه همه در باريدن سنگ عذاب و فعل آن همه از باب افعال است. نحو [حجر:74]. مگر در آيه «مُمْطِرُنا» كه خواهد آمد. در آياتى نظير: [نمل:58]. مراد از «مَطَراً» كه نكره آمده مطر عجيب و مطر بخصوصى است كه همان سنگهاى باريده باشد. مُمْطِر: باران دهنده: [احقاف:24]. گفتند: اين ابر ظاهرى است است كه به ما باران دهنده است در اين آيه «امطر» در باران معمولى و باران رحمت به كار رفته است.