نَبَاتُه
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
نبت و نبات مصدراند و نيز هرچه از زمين رويد اعم از درخت و علف، نبات و نبت خوانده مىشود [اعراف:58]. سرزمين پاك گياهش بادن خدا مىرويد. [نمل:60]. [عبس:27-30]. چنانكه مىبينيم نبات در درختان نيز بكار رفته است. * [آل عمران:37]. در لغت آمده «نَبَتَ الْاِنْسانُ نَباتاً: نَمى شَبابُهُ» يعنى جوانيش روييد و جوان شد و نيز آمده:«أَنْبَتَ الْغُلامُ: بَلَغَ مَبْلَغَ الرِجالِ» معنى آيه: خدا او را قبول كرد قبول نيك و او را تربيت كرد تربيت نيك. بعضى گفتهاند تقدير آن «فَأَنْبَتَها اِنْباتاً فَنَبَتْ نَباتاً حَسَناً» است و به قول بعضى مصدر مجرد به جاى مصدر مزيد آمده است. * [نوح:17]. اين آيه نيز مانند آيه سابق است و مىرساند كه بشر جزء نباتات و روييدنيهااست و مانند آنها نمو و رشد مىكند به نظر بعضىها «نَباتاً» حال است .
