رِيشا
«ریش» در اصل واژه عربى، به معناى پرهاى پرندگان است و از آنجا که پرهاى پرندگان لباسى طبیعى در اندام آنها است، به هر گونه لباس، نیز گفته مى شود.
و چون پرهاى پرندگان غالباً به رنگ هاى مختلف و زیبا است، یک نوع مفهوم زینت در معناى کلمه «ریش» افتاده است.
علاوه بر این، به پارچه هایى که روى زین اسب و یا جهاز شتر مى اندازند «ریش» گفته مى شود.
بعضى از مفسران و اهل لغت نیز آن را به معناى وسیع ترى گرفته اند و آن، هر گونه اثاث و وسائل مورد نیاز انسان است، اما مناسب تر در آیه فوق همان لباس هاى زینتى و جالب است.
ریشه کلمه
- ريش (۱ بار)
قاموس قرآن
زينت. [اعراف:26] به نظر ميس آيد كه مراد ازطريش زينت است خواه طبيعى باشد مثل مو و غيره و خواه مصنوعى باشد مثل لباس فاخر و غيره. در مجمع نقل كرده: ريش آن است كه در آن زينت و زيبائى باشد و از آن است ريش الطائر (پرهاى پرنده) و خود آن را اثاث البيت گفته است در الميزان نيز ما فيه الجمال گفته و گويد مأخوذ است از ريش طائر كه در آن انواع زينت و زيبائى است. نا گفته نماند معناى اوّلى آن مجموع پرهاى پرنده است و سپس به لباس فاخر و غيره گفته شده چنانكه در مفردات، قاموس، صحاح و اقرب گفته مؤيد گفته ما آن است كه در آيات بعدى دو بار لفظ زينت به كار رفته «يا بَنى آدَمَ خُذُوا زينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ - قُلْ مَنْ حَرَّمَ زينَةَ اللّهِ الَّتى اَخْرَجَ لِعِبادِهِ» در نهج البلاغه رياش به معنى لباس فاخر آمده است «اَلْبَسَكُمُ الرِّياشَ وَاَسْبَغَ عَلَيْكُمُ الْمَعاشَ» خطبه 81و180 اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است . يعنى براى شما لباس فرستاديم كه عورتتان را مىپوشاند و زينت فرستاديم كه با آن مزيّن و زيبا مىشويد ولى لباس تقوى، آن از همه بهتر است واللّه اعلم. در الميزان از تفسير قمى از ابى الجارود از امام باقر عليه السلام نقل شده كه ريش را متاع و مال فرمودهاند. ولى زياد بن منذر كه ابوالجارود باشد زيدى مذهب و مشكوك است.
