الرّعْب
از الکتاب
ریشه کلمه
- رعب (۵ بار)
قاموس قرآن
ترس. دستپاچگى جوهرى آن را خوف و طبرسى خوف و فزع گفته است در اقرب هست كه آن مصدر است به معنى ترسيدن و ترساندن (لازم و متعدى) و نيز اسم است به معنى فزع ولى راغب گويد: آن انقطاع (ولاعلاجى) است از امتلاء خوف و به تصوّر امتلاء گفتهاند «رعبت الحوض» حوض را پر كردم «سيل راعب» سيلى كه درّه را پر مىكند. [آل عمران:151]. [احزاب:26] به نظر مىآيد كه مراد همان لاعلاجى از كثرت خوف باشد مانند خود گم كردن و دستپاچه شدن و چون وجود ترادف در لغات ثابت نيست بايد رعب با خوف فرق داشته باشد. ايم كلمه پنج بار در قرآن آمده است: انفال:12. حشر:2. كهف:18.
