بِبَکّة
از الکتاب
«بَکَّه» در اصل از مادّه «بکّ» (بر وزن فک) به معناى «ازدحام و اجتماع» است; و این که به خانه کعبه یا زمینى که خانه کعبه در آن ساخته شده «بکّه» گفته اند به خاطر ازدحام و اجتماع مردم در آنجا است و بعید نیست که این اسم از آغاز روى آن نبوده و پس از رسمیت یافتن براى عبادت، روى آن گذاشته شده باشد.
