تَحْلِقُوا
از الکتاب
ریشه کلمه
- حلق (۳ بار)
قاموس قرآن
گلو. راغب در مفردات گويد: اصل حلق به معنى گلو است و گويند: «حَلَقَهُ» يعنى گلوى او را بريد سپس در قطع مو (تراشيدن) به كار رفته است. [بقره:196] سر خود را نتراشيد (و از احرام خارج نشويد) تا قربانى به محل خود برسد. آيه درباره كسى است كه محصور شده و قربانى را به وسيله ديگرى فرستاده است چنين كسى بايد از اطلاع از ذبح قربانى سر بتراشد و از احرام خارج شود [فتح:27] . از اين مادّه فقط دو موردفوق در قرآن يافت مىشود.
