يُطِيقُونَه
از الکتاب
«یُطیقُونَهُ» از مادّه «طوق» در اصل به معناى حلقه اى است که به گردن مى اندازند و یا به طور طبیعى در گردن وجود دارد (مانند حلقه رنگینِ گردنِ بعضى از پرندگان) سپس به معناى نهایت توانایى به کار رفته است، جمله «یُطیقُونَهُ» در اینجا با توجّه به این که ضمیر آخر آن به روزه برمى گردد، مفهومش این است: براى انجام روزه، نهایت توانایى خود را باید به کار برند، یعنى شدیداً به زحمت بیفتند، و این در مورد پیران و بیماران غیر قابل علاج مى باشد.
بنابراین، آنها از حکم روزه معافند، و تنها به جاى آن فدیه مى پردازند (ولى بیمارانى که بهبودى مى یابند موظفند قضاى روزه را بگیرند). بعضى نیز گفته اند: مفهوم جمله «یُطیقُونَهُ» این است که در گذشته توانایى داشته اند (کَانُوا یُطیقُونَهُ) و الآن توانایى ندارند.
