بِسْم
از الکتاب
بعضى «اسم» را از «سمه» (بر وزن هبه) از مادّه «وسم» که به معناى علامت گذارى است گرفته اند; زیرا «اسم» در حقیقت علامت معناست. ولى محققان این نظر را مردود دانسته اند; زیرا مى دانیم به هنگام جمع بستن و تصغیر، ریشه اصلى لغت ظاهر مى شود، ودرمورد اسم، جمعش اسماء و تصغیرش «سُمَىّ» و «سُمَیّه» است; از اینجا روشن مى شود که «اسم» در واقع از قبیل ناقص واوى «سمو» است، نه مثال واوى.
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
اللّه وَ الرّحْمٰن إِنّه الرّحِيم فِيهَا ارْکَبُوا مَجْرَاهَا أَلاّ سُلَيْمَان الْحَمْد قَال لِلّه مُرْسَاهَا مِن تَعْلُوا قَلِيل کَرِيم عَلَي إِن إِلاّ رَب کِتَاب مَعَه الْعَالَمِين رَبّي أْتُونِي لَغَفُور إِلَي آمَن رَحِيم
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
