فَنَجّيْنَاه
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
نَجْو و نَجاة به معنى خلاص شدن است. [غافر:41]. اى قوم چه شده كه من شمارا به خلاصى از آتش مىخوانم و شما مرا به آتش. در مصباح گفته «نَجامِنَ الْهَلاكِ: خَلَصَ» راغب گفته: نجاء در اصل به معنى انفصال از شىء است و از آنست «نَجا فُلانٌ مِنْ فُلانٍ» فلان كس از فلانى جدا شد. فعل آن در قرآن مجيد ثلاثى و از باب افعال و تفعيل به كار رفته است [يوسف:45]. [شعراء:170]. [اعراف:72]. راغب گويد: به مكان مرتفع نجوة و نجات گویند که به واسطه ارتفاع از مكانهاى اطراف جدا شده و به قولى از سيل نجات يافته و خلاص شده است.
در حال بارگیری...
