کَرْب
«کَرْب» (بر وزن حرب) در اصل، به معناى زیر و رو کردن زمین و حفر آن است، و نیز به معناى گره محکمى که در طناب دلو مى زنند آمده، سپس در غم و اندوه هایى که قلب انسان را زیر و رو مى کند و همچون گرهى بر دل انسان مى نشیند، گفته شده است.
بنابراین، ذکر کلمه «کَرْب» در آیه که معناى وسیع و گسترده اى دارد و هرگونه مشکل مهمى را شامل مى شود بعد از ذکر «ظلمات برّ و بحر» ـ که به قسمت خاصى از شدائد گفته مى شود ـ از قبیل ذکر یک مفهوم عام بعد از بیان مفهوم خاص است (دقت کنید).
و توصیف آن در سوره «انبیاء» به «عظیم»، نهایت شدت اندوه نوح(علیه السلام) را مى رساند.
ریشه کلمه
- کرب (۴ بار)
قاموس قرآن
اندوه شديد. راغب و جوهرى قيد شدت را افزودهاند ولى قاموس حزن مسلط بر نفس گفته و در اقرب آمده: «كَرَبَهُ الْغَّمُّ: اِشْتَدَّ عَلَيْهِ». [انعام:64]. بگو: خدا شما را از آن و از هر اندوه ديگر نجات مىدهد [صافات:76]. اگر كرب حزن شديد باشد وصف آن با عظيم نهايت شدت را مىرساند اين لفظ چهار بار در قرآن مجيد ذكر شده: [انعام:64]. [انبیاء:76]. [صافات:76-115].
