کَوْکَب
از الکتاب
ریشه کلمه
- کوکب (۵ بار)
قاموس قرآن
ستاره. [انعام:76]. چون شب او را فراگرفت ستارهاى ديد، جمع آن كواكب است [صافات:6]. ما آسمان نزديكتر را با زينتى كه ستارگان باشند زينت كردهايم. در «سماء» توضيح داده شده كه ظاهراً مراد از «اَلسَّماء الدُّنْيا» آسمان منظومه شمسى است و كواكب ستارگان همان منظومه است و در «رجم» و «صبح» گذشت كه كواكب غير از مصابيح است و آيه [انفطار:2-1]. در از بين رفتن كواكب صريح است.
در حال بارگیری...
