ذِمّة
از الکتاب
ریشه کلمه
- ذمم (۵ بار)
قاموس قرآن
(به كسر اول) عهد و پيمان [توبه :10-8]، يعنى درباره هيچ مؤمن قرابت و پيمانى را رعايت نمىكنند. در اقراب گويد «اَلذِّمَّةُ: اَلْعَهْدُ وَ الْاَمانُ وَ الضِّمانُ». ذمى از فرق يهود و نصارى آن كس را گويند كه در پناه اسلام است و با مسلمانان پيمان و عهد بسته است. در نهج البلاغه نامه 53 كه عهد مالك اشتر است آمده «وَ مِنها اَهْلَ الْجِزْيَةِ وَ الْخَرجِ مِنْ اَهْلِ الذِّمَّةِ وَ مُسْلِمَةِالنَّاس» اين كلمه فقط دو بار در قرآن آمده كه نقل شد.
در حال بارگیری...
