غَرَاما
از الکتاب
«غرام» از مادّه «غُرْم» در اصل، به معناى مصیبت و ناراحتى شدیدى است که دست از سر انسان برندارد، و اگر به شخص طلبکار «غریم» گفته مى شود، به خاطر آن است که دائماً براى گرفتن حق خویش، ملازم انسان است، به عشق و علاقه سوزانى که انسان را با اصرار، به دنبال کار یا چیزى مى فرستد نیز «غرام» گفته مى شود، اطلاق این واژه بر جهنم، به خاطر آن است که: عذابش شدید، پى گیر و پر دوام است.
«غریم» از مادّه «غُرْم» به معناى شخص طلبکار است و بعضى گفته اند: «غریم»، هم به «طلبکار» گفته مى شود و هم به «بدهکار» (لسان العرب، مادّه غرم).
ریشه کلمه
- غرم (۶ بار)
