کَالطّوْد
از الکتاب
«طود» به معناى کوه عظیم است، و توصیف مجدد آن به عظیم در آیه فوق تأکیدى بر این معنا است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
[شعراء:63]. طود به معنى كوه بزرگ است جمع آن اطواد آيد در نهج البلاغه خطبه 164 فرموده: «لَمْ يَمْنَعْ سُنَنَهُ رَصُّ طَوْدٍ وَ لا حِدابُ اَرْضٍ» از جريان آب نه تلاصق كوهى مانع مىشود و نه ارتفاع زمين. معنى آيه: موسى عصا را زد دريا بشكافت و هر قسمت مانند كوه بزرگى شد. اين كلمه بيشتر از يك مورد در قرآن نيست.
