ضَنْکا
از الکتاب
«ضَنْک» به معناى سختى و تنگى است، این کلمه همیشه به صورت مفرد به کار مى رود و تثنیه و جمع و مؤنث ندارد.
ریشه کلمه
- ضنک (۱ بار)
قاموس قرآن
تنگ. مصدر و اسم هر دو به كار رفته است «ضَنَكَ الْمَكانُ ضَنْكاً:ضاقَ» ايضاً در اقرب گويد: هر شىء تنگ را ضنك گويند در مذكّر و مؤنث يكسان است، مكان ضنك و عيشة ضنك. [طه:124]. هر كه ازياد من اعراض كند حتماً زندگى او تنگ است. بايد دانست طمع و حرص آدمى را حدّ يقفى نيست هر چه بدست مىآورد باز در صدد ديگرى است و شخص بى خبرى از خدا چون پيوسته به تمايلات نفس متوجه است و هر چه تلاش كند آنها را راضى نمىتواند كرد لذا با وجود وسعت نعمت و وسايل پيوسته در تنگى نگاه مىكنند و درياد خدا هستند اين طور نمىباشند زيرا كه: [رعد:28]. اين لفظ در قرآن عظيم يك بار يافته است.
