شَتّى

آیات شامل این کلمه

«شَتّى» جمع «شَتِیْت» از مادّه «شَتّ» (بر وزن شط) به معناى پراکنده کردن جمعیت است، و در اینجا اشاره به تفاوت کوشش هاى مردم از نظر کیفیت، هدف گیرى و نتیجه آنها است.

ریشه کلمه

• شتت‌ (۵ بار)

قاموس قرآن

شتّ و شتاب و شتيت پراكنده كردن و پراكنده شدن است شتّ و شتيت وصف نيز آمده‏اند به معنى متفرق. جمع اوّلى اشتاب و دومى شتّى است مثل مريض و مرضى (اقرب) [طه:53]. [حشر:14]و يعنى رويانيديم به وسيله باران انواع مختلف نبات را دلهاى آنها مختلف و پراكنده است وحدت كلمه و وحدت عقيده ندارند [ليل:4]. سعى مطلق و در معنى مطلق و در معنى جمع و به جاى آمده است. [زلزله:6]. آن روز مردم متفرق و مختلف ظاهر مى‏شوند تا كارهاى خويش را ببيند. ظاهراً مراد از اشتاب پراكنده و بى نظم بودن است چنانكه فرموده [قمر:7]. و فرموده [قارعة:4]. شتاء: زمستان [قريش:2]. معنى آيه در «رحل» گذشت.