أَتَى
کلمه «أَتى» از مادّه «أتَىَ» هر چند فعل ماضى و به معناى تحقق این فرمان در گذشته است، اما مفهوم آن مضارعى است که قطعاً تحقق مى یابد;و این در قرآن فراوان است که مضارع قطعى الوقوع، با صیغه ماضى ذکر مى شود.
اتيان بمعنى آمدن و آوردن هر دو آمده است مانند [نحل:1] يعنى امر خدا آمد آنرا به عجله نخواهيد و مثل [نساء:15] يعنى زنانى كه زنا مىآورند در تفسير الميزان ذيل آيه فوق هست (يُقالُ اَتاه وَ اَتى بِهاى فَعَلَه) آن در قرآن مجيد اغلب به معنى آمدن بكار رفته و بمعنى آوردن خيلى كم آمده است. آتى يُؤتى اِيتاء از باب افعال بمعنى دادن و عطا كردن است مثل (و آتىَ اَلمالَ عَلى حَيِه وَ اَقامَ الصَلوةَ و آتىَ الزَّكوةَ وَ آتاهُ اللّهُ الْمُلكَ - و آتوهُم مِن مالِ اللّهِ - و اتاكُمْ مِنْ كُلِّ ما سَأَلْتُمُوهُ) در آياتيكه (اُوتوالكتاب) و نظير آن واقع شده بايد در ترجمه گفت: كسانى كه به آنها كتاب داده شده است زيرا در آياتى نظير (اَلَّذين اوُتوُ الْكِتابَ الَّذينَ اوُتوُالْعِلْمَ وَ الايمان) مفعول اول نائب فاعل و تقديرش (آتاهُمُ اللّه الكِتابَ - آتاهُمُ اللّهُ الْعِلْمَ) مىباشد.
ریشه کلمه
- اتى (۵۵۳ بار)
