الْجُب
از الکتاب
«جُبّ» به معناى چاهى است که آن را سنگ چین نکرده اند; و شاید غالب چاه هاى بیابانى چنین بوده است. و «غیابت» به معناى نهانگاه داخل چاه است که از نظرها غیب و پنهان است. این تعبیر گویا اشاره به محلى است که در چاه هاى بیابانى معمول است، و آن این که در قعر چاه، نزدیک به سطح آب، در داخل بدنه چاه، محل کوچک طاقچه مانندى درست مى کنند، که اگر کسى به قعر چاه برود بتواند داخل آن بنشیند و ظرفى را که با خود برده پر از آب کند، بى آن که خود وارد آب شود و طبعاً از بالاى چاه که نگاه کنند این محل درست پیدا نیست و به همین جهت، از آن تعبیر به «غیابت» شده است. و در محیط ما نیز چنین چاه هایى وجود دارد.
ریشه کلمه
- جبب (۲ بار)
