بَارَکْنَا
از الکتاب
«برکت» در اصل از «برک» (بر وزن درک) به معناى سینه شتر است، و هنگامى که شتر سینه خود را بر زمین مى افکند، همین ماده در مورد او به کار مى رود (بَرَکَ الْبَعِیْرُ). و تدریجاً این ماده، در معناى ثبوت و دوام چیزى به کار رفته است، برکه آب را نیز از آن جهت «برکه» گویند که آب در آن ثابت است، و مبارک را از این نظر «مبارک» مى گویند که خیر آن باقى و برقرار است.
ریشه کلمه
- برک (۳۲ بار)
