أَفَل
از الکتاب
غروب كردن [انعام:76] پس چون غائب شد (غروب كرد) گفت: غائب شوندهها را دوست ندارم. راغب آنها را غائب شدن آفتاب و ماه و ستارگان گفته ولى در قاموس و غيره اعمّ گرفتهاند، در قاموس هست «اَفَلَ الرضيع: ذهب لبنها» فعل آن از باب ضرب و نصر و علم هر سه آمده. در نهج البلاغه خطبه :81 فرموده: «غُرورٌ حائِلٌ وَضْوءٌ آفِلٌ».
ریشه کلمه
- افل (۴ بار)
