نُدَاوِلُهَا
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
گرديدن. در اقرب آمده «دال الايّام دولة: دارت» يعنى ايّام گردش كرد [آل عمران:140] يعنى آن ايّام را ميان مردم مىگردانيم گاهى به قومى و گاهى به قوم ديگرى مىدهيم. [حشر:7] طبرسى در ذيل آيه اوّل مىگويد: دولة به ضمّ دال و فتح آن دو لغت است و گفته شده به ضمّ دال در مال و به فتح آن در جنگ استعمال مىشود. راغب به عكس گفته است و نيز گفته گويند دولة به فتح دال همان شىء است كه ميان مردم مىگردد و به ضمّ دال مصدر است. طبرسى و زمخشرى دولة را در آيه اسم گرفتهاند يعنى فىء را اين طور تقسيم مىكنيم تا آن مالى نباشد كه ميان توانگران شما دست بدست شود و به فقراء و نيازمندان چيزى نرسد بيضاوى نيز اسم گرفته و ايضاً زمخشرى و بيضاوى احتمال دادهاند كه مصدر باشد. از اين مادّه فقط دو كلمه فوق در قرآن آمده است.
