بُيُوتِکُم
از الکتاب
«بُیُوت» جمع «بیت» به معناى اطاق یا خانه است، و مادّه «بیتوته» که این کلمه از آن گرفته شده است در اصل، به معناى توقف شبانه مى باشد، و از آنجا که انسان از اطاق و خانه خود، بیشتر براى آرامش در شب استفاده مى کند، کلمه «بیت» به آن اطلاق شده است. «بیوت» در سوره «نور» به معناى خانه ها است ولى در این که منظور از آن، چه خانه هایى است؟ بعضى از مفسران آن را اشاره به خانه هاى یازده گانه مى دانند. بعضى دیگر آن را مخصوص مساجد دانسته اند. ولى پیدا است آیه مطلق است و همه خانه ها را شامل مى شود، اعم از خانه هاى یازده گانه اى که انسان براى صرف طعام وارد آن مى شود، و یا غیر آن از خانه هاى دوستان و خویشاوندان یا غیر آنها; زیرا هیچ دلیلى بر تقیید مفهوم وسیع آیه نیست.(28)
