الْأُمّيّين
از الکتاب
«أُمِّیِّین» به معناى افراد درس نخوانده و بى سواد است; ولى منظور آنها مشرکان عرب و اعراب بود که معمولاً از خواندن و نوشتن آگاهى نداشتند، و یا این که منظور آنها تمام کسانى بود که از خواندن تورات و انجیل بى بهره بودند. «أُمِّیِّینَ» در سوره «جمعه» جمع «أُمّى» به معناى «درس نخوانده» منسوب به «امّ» (مادر) است; یعنى مکتبى جز مکتب دامان مادرش را ندیده است. و بعضى آن را به معناى «اهل مکّه» دانسته اند; زیرا «مکّه» را «امّ القرى» (مادر آبادى ها) مى نامیدند. ولى این احتمال بعید به نظر مى رسد; چرا که نه پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) تنها مبعوث به اهل «مکّه» بود، و نه سوره «جمعه» در «مکّه» نازل شده است. بعضى از مفسران نیز، آن را به معناى «امّت عرب» در مقابل «یهود» و دیگران تفسیر کرده اند.
