مُحْکَمَات
از الکتاب
«محکم» در اصل از «اِحکام» به معناى ممنوع ساختن، گرفته شده است و به همین دلیل، به موجودات پایدار و استوار، «محکم» مى گویند; زیرا عوامل انحرافى را مى زدایند.
و نیز سخنان روشن و قاطع که هر گونه احتمال خلاف را از خود دور مى سازد محکم مى گویند: («راغب» در «مفردات» مى گوید: حکم (و حکمه) در اصل به معناى منع است).
و ظاهر این است که «محکم» در سوره «محمّد» به همان معناى مستحکم و استوار و قاطع و خالى از هر گونه ابهام است که گاه در مقابل آن، «متشابه» قرار مى گیرد، و البته آیات جهاد، چون معمولاً از قاطعیت فوق العاده اى برخوردار است تناسب بیشترى با مفهوم این واژه دارد، اما منحصر به آن نیست.
ریشه کلمه
- حکم (۲۱۰ بار)
