الْقَارِعَة
از الکتاب
ریشه کلمه
- قرع (۵ بار)
قاموس قرآن
كوفتن چيزى بر چيزى. (راغب). قارِعَه: زننده و كوبنده [رعد:31]. مراد از قارعه حادثه كوبنده و خرد كننده است يعنى پيوسته بر كفار در اثر اعمالشان واقعه كوبنده مىرسد و هلاكشان مىكند و يا در كنار ولايتشان نازل مىشود و آنها را به وحشت مىاندازد در اين وضع خواهند بود تا مدتشان سرآيد و وعده خدا انجام پذيرد. [قارعة:1-2-3]. قيامت از آن قارعه ناميده شده كه كوبنده عجيبى است و همه چيز حتى زمين و كوهها را مىكوبد [حاقة:14]. تامل كنيد در ساير آيات وقوع قيامت در آيه [حاقة:4]. ظاهراً مراد بلائى است كه هود و صلاح عليهماالسلام خبر مىدادند و آنها انكار مىكردند، بالاخره باد صرصر عاد را را و صاعقه ثمود را از بين برد بنابراين قارعه در آيه به معنى قيامت نيست.
