بِالسّاهِرَة
از الکتاب
«ساهِرَة» از مادّه «سهر» (بر وزن سحر)، به معناى شب بیدارى است، و از آنجا که حوادث وحشتناک، خواب شبانه را از چشم مى برد، و زمین قیامت نیز بسیار هول انگیز است، کلمه «ساهِرَه» به عرصه محشر اطلاق شده است.
بعضى نیز گفته اند: «ساهِرَه» را به هر بیابانى مى گویند، چون اصولاً همه بیابان ها وحشتناکند، گویى بر اثر وحشت، خواب شبانه را از چشم مى برند.
ریشه کلمه
- سهر (۱ بار)
