دَيّارا
از الکتاب
«دیّار» (بر وزن سیّار) از مادّه «دار» به معناى کسى است که در خانه اى سکنى مى گزیند. این واژه معمولاً در موارد نفى عام به کار مى رود، مثلاً گفته مى شود: مَا فِى الدّارِ دَیّارٌ «در خانه احدى ساکن نیست». بعضى گفته اند که در اصل «دَیوار» (بر وزن حیوان) بوده، سپس «واو» تبدیل به «یاء» شده و در آن ادغام و «دیّار» گشته است («البیان فى غرائب القرآن»، جلد 2، صفحه 465، و تفسیر «کبیر فخر رازى»، ذیل آیات مورد بحث).
ریشه کلمه
- دور (۵۵ بار)
