روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۰۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

كتب محمد بن الحسن الصفار رضي الله عنه الي ابي محمد الحسن بن علي ع :

رَجُلٌ أَوْصَى إِلَى رَجُلَيْنِ أَ يَجُوزُ لِأَحَدِهِمَا أَنْ يَنْفَرِدَ بِنِصْفِ اَلتَّرِكَةِ وَ اَلْآخَرِ بِالنِّصْفِ فَوَقَّعَ ع لاَ يَنْبَغِي لَهُمَا أَنْ يُخَالِفَا اَلْمَيِّتَ وَ يَعْمَلاَنِ‏ عَلَى حَسَبِ مَا أَمَرَهُمَا إِنْ شَاءَ اَللَّهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷

محمّد بن حسن صفّار- رضى اللَّه عنه- طىّ نامه‏اى از امام ابو محمّد حسن بن علىّ عليهما السّلام سؤال كرد كه: مردى بدو مرد وصيّت كرده است، در اين صورت آيا براى يكى از آن دو جايز است كه وصايت نيمى از تركه را بخود اختصاص دهد، و آن ديگر نيز وصايت نيم ديگر را مخصوص سازد؟ امام عليه السّلام در پاسخ مرقوم داشت: براى آن دو سزاوار نيست كه با نظر ميّت مخالفت كنند، و إن شاء اللَّه بر حسب مأموريّتى كه به ايشان داده عمل ميكنند. و اين توقيع بخطّ آن امام عليه السّلام نزد منست.