روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۵۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي البزنطي عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع :

فِي رَجُلٍ ضَرَبَ رَجُلاً بِعَصاً عَلَى رَأْسِهِ فَثَقُلَ لِسَانُهُ قَالَ يُعْرَضُ عَلَيْهِ حُرُوفُ اَلْمُعْجَمِ فَمَا أَفْصَحَ مِنْهَا فَلاَ شَيْ‏ءَ فِيهِ وَ مَا لَمْ يُفْصِحْ بِهِ كَانَ عَلَيْهِ اَلدِّيَةُ وَ هِيَ ثَمَانِيَةٌ وَ عِشْرُونَ حَرْفاً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۸۴

عبد اللَّه بن سنان گويد: امام صادق عليه السّلام در باره مرديكه با عصا بسر ديگرى كوفته بود و آن شخص زبانش سنگين شده بود، فرمود: حروف معجم (ا ب ت ث- الخ) از او بخواهيد تلفّظ كند، هر كداميك را كه صحيح ادا كرد، در آن ديه نيست، و هر كدام را نتوانست درست ادا كند، ضارب ديه بايد بدهد، و آن بيست و هشت حرف است.