روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۵۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي سليمان بن داود المنقري عن حفص بن غياث النخعي قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ مِنَ‏ اَلْمُسْلِمِينَ‏ أَوْدَعَهُ رَجُلٌ مِنَ اَللُّصُوصِ دَرَاهِمَ أَوْ مَتَاعاً وَ اَللِّصُ‏ مُسْلِمٌ‏ فَهَلْ يَرُدُّهُ عَلَيْهِ قَالَ لاَ يَرُدُّهُ عَلَيْهِ فَإِنْ أَمْكَنَهُ أَنْ يَرُدَّهُ عَلَى صَاحِبِهِ فَعَلَ‏ وَ إِلاَّ كَانَ فِي يَدِهِ بِمَنْزِلَةِ اَللُّقَطَةِ يُصِيبُهَا فَيُعَرِّفُهَا حَوْلاً فَإِنْ أَصَابَ صَاحِبَهَا وَ إِلاَّ تَصَدَّقَ بِهَا فَإِنْ جَاءَ صَاحِبُهَا بَعْدَ ذَلِكَ خُيِّرَ بَيْنَ اَلْأَجْرِ وَ اَلْغُرْمِ فَإِنِ‏ اِخْتَارَ اَلْأَجْرَ فَلَهُ اَلْأَجْرُ وَ إِنِ اِخْتَارَ اَلْغُرْمَ غَرِمَ لَهُ وَ كَانَ اَلْأَجْرُ لَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۳

حفص بن غياث نخعى گويد: از جعفر صادق عليه السّلام پرسيدم: مردى از مسلمانان، دزدى نزدش مبلغى پول يا متاع (دزدى) بوديعه نهاده است و دزد خود مسلمان است، آيا آن مرد حقّ دارد مال را به دزد بازگرداند؟ فرمود: به وى بازنگرداند و چنانچه مى‏تواند آن را بصاحبش بدهد (يعنى اگر او را مى‏شناسد) باو تسليم كند و إلّا آن را صدقه دهد، اگر بعدا صاحبش آمد او را مخيّر سازد ميان قبول اجر صدقه و گرفتن غرامت، چنانچه اجر صدقه را پذيرفت آن اجر را خواهد برد، و اگر غرامت را اختيار كرد وى مثل آن را به او مى‏دهد و خود اجر صدقه را مى‏برد.