روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۸۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْكَفَالَة

روي داود بن الحصين عن ابي العباس عن ابي عبد الله ع قال :

وَ سَأَلْتُهُ عَنِ اَلرَّجُلِ يَتَكَفَّلُ بِنَفْسِ اَلرَّجُلِ إِلَى أَجَلٍ فَإِنْ لَمْ يَأْتِ بِهِ فَعَلَيْهِ كَذَا وَ كَذَا دِرْهَماً قَالَ إِنْ جَاءَ بِهِ إِلَى اَلْأَجَلِ فَلَيْسَ عَلَيْهِ مَا قَالَ وَ هُوَ كَفِيلٌ بِنَفْسِهِ أَبَداً إِلاَّ أَنْ يَبْدَأَ بِالدَّرَاهِمِ فَإِنْ بَدَأَ بِالدَّرَاهِمِ فَهُوَ لَهَا ضَامِنٌ إِنْ لَمْ يَأْتِ بِهِ إِلَى اَلْأَجَلِ اَلَّذِي أَجَّلَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۲۱

داود بن حصين از فضل بن عبد الملك روايت كرده كه گفت: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم مردى ضامن تن شخصى شده كه تا مدّت معيّنى او را تحويل دهد و اگر نداد فلان مبلغ درهم بر عهده او باشد، فرمود: اگر تا رأس مدّت او را آورد مبلغى از آنچه قرار داد كرده بر او نيست، (و چنانچه نياورد او كفيل تن خواهد بود) و پيوسته ضامن تن مى‏باشد و ضامن مال نيست مگر اينكه اوّل خود بمبلغى شروع كند (مثلا بگويد اين قدر مى‏دهم اگر تا فلان روز او را نياورم) پس اگر ابتدا به مبلغ كرد آنگاه وى را نياورد و در مدّت معيّنى تحويل طلبكار نداد ضامن مال است.