روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۰۱۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الصَّيْدِ وَ الذَّبَائِح

في روايه عبد الله بن المغيره عن برد قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّا نَعْمَلُ بِشَعْرِ اَلْخِنْزِيرِ فَرُبَّمَا نَسِيَ اَلرَّجُلُ فَصَلَّى وَ فِي يَدِهِ مِنْهُ شَيْ‏ءٌ فَقَالَ لاَ يَنْبَغِي أَنْ يُصَلِّيَ وَ فِي يَدِهِ مِنْهُ شَيْ‏ءٌ وَ قَالَ خُذُوهُ فَاغْسِلُوهُ فَمَا كَانَ لَهُ دَسَمٌ فَلاَ تَعْمَلُوا بِهِ وَ مَا لَمْ يَكُنْ لَهُ دَسَمٌ فَاعْمَلُوا بِهِ وَ اِغْسِلُوا أَيْدِيَكُمْ مِنْهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷۷

و در روايت عبد اللَّه بن مغيره از برد گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم قربانت گردم ما با موى خوك سر و كار داريم و گاهى يكى از ما فراموش مى‏كند دست خود را هنگام نماز بشويد و دست نشسته نماز مى‏خواند و چيزى از آن بدست او باقى است. فرمود: درست نيست نبايد نماز بخواند در حالى كه در دستش چيزى از آن باقى باشد، و گويد: فرمود كه آن را (يعنى موى خوك را) بگيريد و بشوئيد و هر چه چربى همراه دارد كنار گذاريد، و آنچه بدون چربى است با آن كار كنيد و دستهايتان را نيز بشوئيد.