روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۷۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ نَوَادِرِ الزَّكَاة

و روي عن ابي بصير قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ مَا عَلَى اَلْإِمَامِ مِنَ اَلزَّكَاةِ فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ اَلدُّنْيَا لِلْإِمَامِ يَضَعُهَا حَيْثُ يَشَاءُ وَ يَدْفَعُهَا إِلَى مَنْ يَشَاءُ جَائِزٌ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ ذَلِكَ إِنَّ اَلْإِمَامَ لاَ يَبِيتُ لَيْلَةً أَبَداً وَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي عُنُقِهِ حَقٌّ يَسْأَلُهُ عَنْهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۴۲

و از ابو بصير روايت شده است كه گفت: به امام صادق عليه السّلام معروض داشتم: آيا بر امام نيز زكات واجب است و چگونه و به چه كسى مى‏پردازد؟ آن حضرت عليه السّلام فرمود: اى ابا محمّد، آيا ندانسته‏اى كه دنيا از آن امام است، آن را در هر كجا بخواهد قرار ميدهد، و به هر كه بخواهد مى‏بخشد. و اين كار از جانب خداى عزّ و جلّ براى او تجويز شده است. امام هرگز شبى را روز نميكنددر حالى كه حقّى از حقوق خداى عزّ و جلّ را در گردن داشته باشد كه در باره آن از او سؤال كند.